Een miskraam is het verlies van een niet-levensvatbare vrucht in de eerste 16 weken van de zwangerschap. Vaginaal bloedverlies en/of buikpijn zijn de eerste tekenen van een dreigende miskraam. Het patroon, de duur en de hevigheid van het bloedverlies evenals de buikpijn kunnen verschillen. Op het moment dat je deze verschijnselen hebt kan nog niet voorspeld worden of er sprake is van een miskraam. In 50% van de gevallen blijkt er geen sprake te zijn van een miskraam.
De verschijnselen die kunnen wijzen op een miskraam zijn:
- helderrood vaginaal bloedverlies, al dan niet met stolseltjes: bloedstolsels is vaak donker van kleur, kunnen wat glanzen
- buikpijn, lijkend op menstruatie-achtige krampen
- verlies van weefsel: vaak wit/grijs vliezig weefsel
- verlies van zwangerschapsverschijnselen zoals misselijkheid of gespannen borsten. NB: dit verschijnsel alléén wijst meestal niet op een miskraam, wel in combinatie met bovenstaande indicaties.
Mogelijk andere oorzaak van bloedverlies: Het gebeurt regelmatig dat een zwangere bruinig bloed of slijm verliest. Dit is vaak het gevolg van een gesprongen bloedvaatje door verhoogde druk, bijvoorbeeld na hoesten of niezen. Ook na gemeenschap zie je wel eens wat bruinig bloedverlies. Dit duidt doorgaans niet op een (dreigende) miskraam.
Indien er sprake is van bovenstaande verschijnselen is het verstandig contact op te nemen met de verloskundige. Afhankelijk van de aard van de klachten en de zwangerschapsduur kan er een afspraak gemaakt worden voor een echo. Dit wordt per situatie bekeken. Indien er sprake is van weefselverlies is het fijn als je dit bewaart. De verloskundige kan dan na overleg het weefsel bekijken. Indien het door middel van een echo duidelijk is dat er sprake is van een miskraam, worden er bel instructies gegeven door de verloskundige. Bij normaal bloedverlies wordt er meestal 1 week afgewacht. Het lichaam zal zelf proberen het vruchtje uit te stoten. Dit gaat gepaard met vaak flinke menstruatiekrampen. In veel gevallen wordt het weefsel volledig uitgestoten. Indien het weefsel niet vanzelf loslaat zijn er 2 mogelijkheden:
Medicijnen: de miskraam wordt opgewekt door middel van medicijnen die via de gynaecoloog verkregen worden. De medicijnen neem je thuis in waarna je afwacht of het lichaam gaat reageren.
Curettage: indien het weefsel niet afgestoten wordt, of als dit deels gebeurt zal er een curettage plaatsvinden in het ziekenhuis.
Na de miskraam
Zodra de baarmoeder leeg is zal het lichaam zich daarna weer herstellen. Het bloedverlies en buikpijn zullen langzaam stoppen. Dit kan nog wel een week duren, soms 2 weken. Meestal komt binnen 6 weken de menstruatie weer op gang, een teken dat het lichaam weer opnieuw zwanger kan worden.
Het doormaken van een miskraam is vaak een emotionele periode. Het betekent op dat moment een streep door de toekomst. Vaak komt een miskraam geheel onverwacht. De verdrietige gevoelens zijn het meest intens binnen de eerste 4-6 weken en worden duidelijk minder bij 3-4 maanden. Naast gevoelens van verdriet kunnen er andere gevoelens bestaan zoals schuld, ongeloof, boosheid en een gevoel van leegte. Er is tijd nodig deze gevoelens te verwerken. Dit mag ieder op zijn eigen manier doen.
Enkele weken na de miskraam kan het fijn zijn een afrondend gesprek te hebben. Wij staan hier altijd voor open mocht je behoefte hebben aan een gesprek.
Voor meer informatie over miskraam en een keuzehulp, klik hier